Parapente Joost

Na Femke's parapente vlucht gisteren (lees verhaal hier of bekijk video hier) werd het heel plotseling heel ander weer. Het begon flink te waaien en een paar uur later was het grijs, nat en koud en hebben we voor het eerst in de vakantie een broek en trui aan moeten trekken.

Vanmorgen dus erg benieuwd naar het weer, want vandaag was de laatste kans omdat Arno (de piloot) alleen vandaag nog hier zou zijn. Voorzichtig de gordijnen geopend en gelukkig scheen het zonnetje al weer en zag de lucht er mooi blauw uit met her en der wat nevelwolken. Gert kwam al snel (uur of 8) vertellen dat we om 9 uur zouden gaan vertrekken. Woehoe!

Omdat de parapente club vandaag niet naar boven ging reed het busje niet en moesten we dus ander vervoer zien te regelen. Femke vond de rit naar boven met het busje gisteren doodeng en durfde het absoluut niet aan om zelf naar boven en weer naar beneden te rijden. Gelukkig bleek Gert (de parkbeheerder) het geen probleem te vinden om ons even naar boven te rijden. Top Gert, bedankt nogmaals! Het was trouwens nog een hele rit, maar wel een hele mooie, waarbij we door de nevelwolken gingen om er vervolgens boven uit te komen.

Het uitzicht vanaf de startplek was helemaal geweldig. De nevel trok aan alle kanten omhoog dus dat was een bijzonder mooi gezicht.

Arno maakte de parapente gereed voor gebruik en legde mij uit hoe e.e.a. in zijn werk ging. Toen stonden we klaar en was er 1 probleempje... geen zuchtje wind! Ik denk dat we zonder overdrijven wel een half uur hebben staan wachten in de starthouding op een beetje wind (jetzt seht gut aus zei Arno dan steeds om me gerust te stellen). Omdat het zo lang duurde besloot Arno dat we het toch wel een keer konden proberen zonder wind, maar dan moesten we alleen nog wat harder rennen dan normaal om de druk op te bouwen. Dat ging dus niet goed en zo tuimelden we de eerste keer over de startbaan. Alles weer losmaken, parapente weer goed gelegd en toen kwam er gelukkig ook wat meer wind. De tweede start ging perfect en toen waren we los!

Het gevoel is niet te beschrijven dus dat ga ik verder ook maar niet proberen. Het uitzicht was adembenemend en zittend in een soort stoeltje kun je er heel relaxed van genieten. Ik heb nog best een poosje zelf mogen sturen, dat geeft echt een kick!

Boven het meer haalde Arno nog wat acrobatische capriolen uit (na gevraagd te hebben of ik dat leuk vond) en vervolgens vlogen we over Sole Mio naar de landingsplek naast het park. We maakten een perfecte staande landing!

Ik kan het iedereen van harte aanraden, een ervaring die nog lang bij zal blijven.

Parapente Femke

Vandaag heb ik (Femke) iets gedaan dat we al heel lang op het verlanglijstje hadden staan: Parapente. Ofwel, met een parachute van een berg af rennen.Toen we op vakantie waren in Levico hebben we hier ook informatie over ingewonnen. Echter, de toegankelijkheid was daar minder dat hier. Hier wordt alles vanaf het park geregeld en de opstap- en landingsplaats is zelfs pal naast het park. Het enige dat roet in het eten kon gooien was het weer en dat deed het dan ook, want we zouden eigenlijk allebei gisteren vliegen, maar toen waaide het te hard en ook nog de verkeerde kant op.

Maar vandaag dus wel! Gert heeft mij vanmorgen al om even voor negen uur opgehaald, omme naarmijn co-piloot te brengen nabij de haven. Daar stond een hele groepklaar, allemaal solo-vliegers. Behalve Arno, waarmee ik dus een tandemsprong heb gemaakt. Gelukkig kwam mijnhakkelig wintersportduits nog van pas. Arnobleek een hele rustige, geduldige (bleek later) Zwitser, die geen enkel risico neemt. Hij heeft tot 4x toe gecontroleerd of alles goed vast zat. Het schijnt dat hij de enigeis diehier tandemsprongen mag maken (of in ieder geval dit op eenverantwoorde manier doet).

Om 9.15 uur zijn we met een busje naar boven gegaan, de berg Montalto op. Dit was een echte bergweg, vol met slingerbochten. Achteraf vond ik dat het meest spannend, haha. De busmoestbij een aantalbochten terugsteken.De weg werd steeds smaller naarmate weboven kwamen, op een gegeven moment stond op een heel smal stukje gras gewoon los een paard en een viertal ezels, heel bijzonder te zien.

Rondkwart voor 10 kwamen we boven aanen toen volgde een voettocht van een uur volgens Arno. Gelukkig maakte hij een grapje. Mijn behulpzaamheid is altijd erg groot, maar ik hoefde helemaal niets te doen. De enige opdracht die ik kreeg was als hij aftelde, dat ik dan heel hard zou rennen, rennen, rennen! Arno heeft allesin gereedheid gemaakt om vervolgens ons 'stoeltje' aan te doen bij ons. Ook kreeg ik van Arno een speciaal pak aan, dat wat warmer was dan de broek en fleece die ik droeg. Ik was wel heel blij achteraf dat ik mijn bergschoenen aangedaan had, want het was eenbest steil stuk waarwe op stonden om de aftrap te maken.

Toenalles vastzat en wij klaar stonden voor vertrek, heeft Arnoeven de thermiek gecontroleerd. Eenaantal piepjes betekende dathet okee was. Gelukkig legde Arno alles uit, anders had ik gedacht dat het een of ander alarm was.

Na 3 moest ik dus heel hardrennen, maar je staat dus op een berg, met links en rechts allerlei stenen en je hebt totaal geen benul wat je kunt verwachten. Arno had vooraf al gezegd dat er een behoorlijke druk opde schouderbanden zou komen, die je proberen naar achteren te trekken.Het was belangrijk omnaar voren te blijven hangen en vooral door te rennen. De eerste keer mislukte....want ik viel.
Ik voelde me echt behoorlijk bezwaard, want dan gaat weer alles uit, Arno moet de parapente weer helemaal goed leggen (en de draden uit de knoop halen) om vervolgens weer alles aan te sluiten en nog een poging te ondernemen.
De tweede keer ging perfect!

Het gevoel wat je dan hebt is vooral dat je je heel spastisch vasthoudt aan je 'zitje'. Arno had vooraf al gezegd dat je alles daarna moet loslaten en vooral genieten, maar dat vergeet je dan even. Gelukkig herinnerde hij mij hieraan. Ik heb daarna meteen al foto's en video gemaakt. Heel bijzonder om dat achteraf terug te zien.

De thermiek was heel goed zei Arno. We konden zelfs een stukje stijgen. Na de berg komt dan het uitzicht op het park. Heel bijzonder om het park van die hoogte te zien. Dan zie je pas goed hoe ruim het park is opgezet!

Beneden stonden Joost en Marit ook te kijken en te filmen. Vooraf hadden we niet afgesproken waar ze zouden staan, dus het was van boven moeilijk te zien waar ze stonden. Bovendien wordt je aandacht echt naar het adembenemende uitzicht getrokken.

Op een gegeven moment vroeg Arno of ik van dansen hield. Verschillende dansen kwam aan de orde. Uiteindelijk hadden we besloten dat Rock 'n Roll wel leuk was. Nog geen idee wat hij daarmee bedoelde. Tot hij de parapente van links naar rechts trok, zodat we scherpe bochten maakten. Daarna kwam nog een sierlijke spiraal, geweldig. Ik riep het uit!

Op een gegeven moment maakte Arno nog een opmerking over zelf sturen. Toen dacht ik, huh?! Dat was dus wel de bedoeling, want hijmoest foto's maken. Ik wist niet wat me overkwam. Het blijkt echt heel makkelijk te zijn. Je hoeft de handvaten maar heel licht vast te houden enmet een klein beetje kracht aan 1 kant trekken, om een bocht te maken. Heel bijzonder! Benook heel benieuwd naar de foto's, deze krijgen we kosteloos via de mail toegestuurd.

De landing kwam daarna al in zicht. Voor ons was nog een collega-springer, wij volgden zijn spoor, dus kon een beetje zien hoe het zou gaan. Je moet voordat je landt, uit je zitje gaan, zodat je goed kunt rennen. Rennen blijkt niet helemaal mijn ding, want ook bij de landing viel ik op mijn gat....

Arno feliciteerde me na aflloop met mijn eerste sprong! Ik weet niet of het er nog van gaat komen om nog een keer te springen, maar deze sprong blijft voor altijd in mijn gedachten. Dit is iets dat je gewoon een keer moet meemaken, net zoals bijvoorbeeld een ballonvaart. Het is het geld dubbel en dwars waard!

Joost zou meteen na mijn sprong mogen, maar ook nu gooide het weer roet in het eten. Een venijnig windje kwam plotseling opzetten. Arno en collega's twijfelden erg of ze wel of niet moesten gaan. Na overleg hebben ze toch besloten dat het voor Joost niet leuk zou zijn de sprong te maken. Je zou dan te snel weer beneden zijn. Wel eerlijk dat hij dat zegt! Afgesproken dat we vanmiddag wellicht zouden vliegen, maar toen regende het zelfs, dus helaas. Morgenvroeg een nieuwe poging.

Klik hier voor de film van Femke's parapente vlucht

Klik hier voor de foto's

Even helemaal niets!

En dat is ook wel eens lekker: een dagje helemaal niets doen. Beetje rondwandelen op het park, langs het meer en bij de haven. Speeltuintje geweest. IJsje gegeten.

En ook weer een beetje gelezen. Ik had 2 boeken speciaal bewaard voor Italie, omdat het boeken zijn die zich in Italie afspelen en om een of andere reden leest hebben die boeken dan nog meer sfeer als je ze in dat land leest. 'Het zevende Sacrament' van David Hewson had ik al een paar dagen uit. Dit is het vijfde deel in eenerg goede detective serie die zich met name in Rome afspeelt.En vandaag eindelijk begonnen in het meest recent verschenenboek van mijn favoriete schrijver Andrea Camilleri: 'De eerste zaak van Montalbano'. Dit is het zoveelste (12e ofzo) deel uit een serie over commissaris Montalbano in Sicilie. Zeer sfeervol en met veel humor geschreven boeken. Beide series zijn absoluut een aanrader, maar dan wel bij het eerste deel beginnen.

Vandaag was het hier wisseldag, dus veel mensen die weggingen en ook weer veel nieuwe gasten. Net als afgelopen week zit het ook deze week weer helemaal vol.
En wij beseffen ons ineens dat wij ook alweer op de helft zijn van onze vakantie, dat is minder wantvoor ons gevoel zijn we er nog maar net. En we hebben nog best wel veel op de planning staan, veel meer dan we in het resterende weekje kunnen doen, dus we moeten zeker nog een keer terug.

De afgelopen week is het schitterend weer geweest. Alle dagen van vroeg tot laat kunnen volstaan met korte broek en t-shirt. De eerste paar dagen was het zonder wind wel heel erg heet (ruim boven de 30 graden), de laatste paar dagen waait het wat harder en is het heel aangenaam. Hopelijk blijft het zo'n weer de komende week! Vandaag hebben we eigenlijk pas voor het eerst bewolking gezien in de vorm van wat hardnekkige sluierbewolking.

Nou, gauw weer verder met niks doen

Wind

Het kan hier flink waaien, vandaar dat het ook zo in trek is bij zeilers en surfers. En als het bloedheet is, is zo'n windje wel heel fijn.

Gisteravond begon het ook even flink te waaien, tot en met een paar flinke rukwinden die de bloempot van de veranda af bliezen en het wasrek en een stoel tegen de auto aan smeten. Dat was wel even schrikken, maar het lijkt alsof er wonderbaarlijk genoeg aan de auto niets te zien is. Voor de zekerheid nu de auto maar achter het huisje gezet in plaats van ernaast.

Bellagio en Menaggio

Vandaag hebben we een rendez-vous gehad met de plaatsjes Menaggio en Bellagio, waar we vijf jaar geleden ook al eens geweest waren tijdens een vakantie aan het meer van Lugano.
Er gaan 2 boten naar Bellagio, vanuit Varenna en vanuit Menaggio. Omdat we een paar dagen geleden al in Varenna waren geweest kozen we voor de boot vanuit Menaggio. Leuk om daar ook weer eens rond te wandelen.

Menaggio is vooral bekend als verkeersknooppunt omdat het de verbinding is naar het meer van Lugano en de snelweg naar Zwitserland. Maar het plaatsje zelf is ook echt de moeite waard om te bezoeken. Het heeft een hele fraaie, lange 'lungolago' (boulevard) en een gezellig en sfeervol centrum.

Nadat we kaartjes gekocht hadden en een klein half uurtje op de boot hadden zitten wachten, kwam deze een minuutje of vijf te vroeg (dachten we...) dus stapten we gauw op. Net nadat de boot 'los' was bedacht ik me dat er vanuit Menaggio ook een boot naar Varenna gaat en jawel hoor, we kregen er een rendez-vous bij... op weg naar Varenna in plaats van Bellagio.

In Varenna maar weer een kaartje gekocht voor de boot naar Bellagio en een kwartiertje in de speeltuin rondgehangen.

Uiteindelijk kwamen we dan toch in Bellagio aan en het was nog net zo mooi als in mijn geheugen. Wel een tikje mondain, er lopen nogal wat mensen die denken dat het stadje speciaal voor hen is gebouwd, maar dat kan de schoonheid niet bederven.

Na een uurtje of twee door de straatjes en trappetjes gedoold te hebben, hebben we de boot weer teruggenomen en deze keer hadden we zelfs geen keus, we moesten wederom via Varenna. Geen probleem, want het uitzicht vanaf de boot is erg mooi en we hebben toch vakantie dus geen haast.

In Menaggio nog even door het centrum gewandeld en een lekker ijsje gegeten en toen weer terug naar Solemio.

Meer foto's van Bellagio en Menaggio

Waterval van Piuro en Chiavenna

Vandaag zijn we er op uit getrokken om een waterval te bezichtigen. Het was iets verder/langer rijden dan we hadden verwacht, maar het was de rit dubbel endwars waard.

Al vanaf de wegkun je de imposantewatervalAcquafraggiavan de berg boven het dorpje Piuro zien donderen. Het water valt vrijwel direct vanuit de bron op meer dan 3000 meter hoogte naar beneden. We zijn nog even naar de 'landingsplaats' gelopen maar daar werd je kletsnat van het opstuivende water.

Op de terugweg zijn we nog even het centrum van het plaatsje Chiavenna ingelopen. Chiavenna is een belangrijk knooppunt omdat daar de wegen naar het Comomeer, de Splugenpas (Splugen)en de Malojapas (o.a. St. Moritz) samenkomen. Een heel mooi oud en sfeervol centrum.

Vanmiddag weer lekker op het park gerelaxed bij het zwembadje.

Livo en Peglio

Vandaag hebben we op aanraden van een andere parkgast een uitstapje naar het authentieke bergdorpje Livo gemaakt. Onderweg er naartoe hadden we prachtig uitzicht over het meer.

In Livo is het net alsof de tijd al een paar honderd jaar stil heeft gestaan. De huizen en gebouwen zijn heel erg oud, haast onvoorstelbaar dat er nog daadwerkelijk mensen in wonen.

Op de terugweg zijn we in Peglio gestopt bij de kerk Sant'Eusebio. Helaas was de kerk zelf niet open dus konden we de muurschilderingen binnenin niet bewonderen. Maar het uitzicht vanaf de kerk was ook onbeschrijflijk mooi.

Klik hier voor meer foto's

Varenna

Vandaag hebben we een uitstapje gemaakt naar Varenna, een klein plaatsje aan de oostkust van het Como-meer. Toen we er met de auto doorheen reden hadden we zoiets van hmmm... maar aan de hoeveelheid auto's te zien moest er toch wel iets te zien zijn.

Er was ook nog een mooie villa waarvan de tuin te bezichtigen was (Villa Monastero) maar we hadden Beau bij en die mocht niet mee de tuin in helaas.

Kijk hier voor een kleine impressie van Varenna